Najraniji zapisi ukazuju na to da se je prota Lakić Lakićević u vreme velike seobe srba pod patrijarhom Arsenijem Čarnojevićem preselio iz Vučitrna u Leposavić krajem XVII veka i tu se nastanio.

Poljoprivreda je važan izvor prihoda u Leposaviću, i to od sadnje jednogodišnjih useva koji se ubiraju kao hrana za ljude ili za životinje, pa do višegodišnjih zasada voća, namenjenih uglavnom za destilaciju.

Vinarija Lakićević se bavi isključivo organskom proizvodnjom grožđa i vina vrhunskog kvaliteta, koja su višestruko nagrađivana na međunarodnim sajmovima i takmičenjima. Vinogradi Vinarije Lakićević su zasađeni 2013 godine na nekadašnjem metohu manastira Banjska, gde se je grožđe uzgajalo još od ranog srednjeg veka. Genetski testovi isečaka pronađenih starih čokota su pokazali sorte Pamid (Slankamenka crvena), stare, otporne, crvene sorte slabog kvaliteta koja potiče sa Balkanskog poluostrva, zatim Grašac (Italijanski Rizling), i Game (Gamay). Savremeni vinari, s druge strane, teže proizvodnji vina visokog kvaliteta, s ciljem da ono ide rame uz rame sa tradicionalnim Starim svetom: Francuskom, Italijom, Španijom.

Istraživački pristup je poveo vinariju na nezaboravan put tokom kojeg je zasadila 32 različie sorte. Iskustva koja su proistekla su učvrstila vezu sa slavnim oblastima – rizik kasnog mraza kao u Chablis-u, selektivno-snažan uticaj godine kao u Bordeaux-u, suva bela vina kao u Pfalz-u i duge vegetativne sezone koje omogućavaju sazrevanje crnih sorti kao u dolini Loire-a.

Prilikom opisa vina često se koristi reč “teroar” (francuski “terroir”), koji zapravo u sebi sadrži četiri značajna faktora: klima, tlo, sorta i ljudski faktor njihove interpretacije. Uslovi uzgaja su u oskudnim padavinama (ispod 600mm godišnje), velikom količinom sunčanih dana, hladnim noćima zbog nadmorske visine između 450 i 550 metara, kiselog zemljišta različitih tekstura i raznolike topografije: od gline u ravnijem delu do izrazito kamenitog tla u naklonjenim parcelama.